Okumak, Yazmak ve Yasamak Uzerine

AkA llA insan her seyden evvel A stA raptan ve tacizden azâde olmak için çabalayacak, sessizligi ve bos vakti, dolayA sA yla mümkün olan en az sayA da beklenmedik ve tehlikeli karsA lasma ile birlikte sakin, mütevazA bir hayatA arayacaktA r; ve böylelikle sözüm ona hemcinsleriyle çok az bir ortak tecrübeyi paylastA ktan sonra, münzeviyane bir hayatA tercih edecektir, hatta eger büyük bir ruha sahipse büsbütün yalnA zlA gA seçecektir.

Hayatta nasA lsa edebiyatta da öyle: Her nereye dönseniz derhal kendinizi düzelmez, yola gelmez bir insan güruhuyla karsA karsA ya buluyorsunuz, her tarafA her bir köseyi doldurmuslar, tA pkA yaz sinekleri gibi sürü halinde her yere dolusup her seyi kirletiyorlar.

Bir yA gA n berbat kitap, gA dasA nA bugday basaklarA ndan alan ve sonunda onu bogup kurutan edebiyatA n istilacA yabani otlarA da öyle.

InsanlarA n zamanA nA , parasA nA , dikkatini -ki bunlarA n mesru hak sahibi iyi kitaplar ve onlarA n soylu hedefleridir- gasp etmektedirler.

DolayA sA yla okumak söz konusu oldugunda nerede duracagA nA bilmek çok önemli bir seydir.

Geri durulacak yeri kestirmedeki maharetin esasA , zaman zaman neredeyse salgA n halinde yaygA n olarak okunan herhangi bir kitabA , sA rf bu yüzden okumaktan A srarla uzak durmaktA r denebilir, sözgelimi sebepsiz gürültü samata koparan, hatta yayA n hayatA na çA ktA klarA nA n ilk ve son yA lA nda birkaç baskA ya ulasabilen, sonra da unutulup giden siyasi veya dini risaleler, romanlar, siirler ve benzeri böyledir.

Schopenhauer