Cognitieve gedragstherapie bij depressie (2009.)

Depressieve stoornissen vormen een groot gezondheidsprobleem in de wereld van vandaag de dag.

Volgens de World Health Organization (2001) was depressie in het jaar 2000 de ziekte met de grootste 'd- ability' (d. w. z. de totale tijd van alle mensen ter wereld die aan een ziekte lijden) in de wereld en de vierde ziekte qua ziektelast (d. w. z. de totale tijd plus de verkorting van de levensduur door de ziekte).

Men verwacht dat in 2020 depressie na hartfalen de tweede ziekte is qua ziektelast.

Iedere volwassene heeft in zijn leven ongeveer 15% kans om een depressie te krijgen, met een piek rond het dertigste levensjaar (Landelijke Stuurgroep Multidisciplinaire Richtlijnontwikkeling in de ggz, 2007).

Bij mannen is deze kans 10% en bij vrouwen 20% (Kessler e. a. , 2003). Hoewel er vorderingen gemaakt zijn met betrekking tot het behandelen van depressie, is het aantal clie*nten dat een terugval krijgt nog steeds aanzienlijk.

Iemand die ooit een depressie heeft doorgemaakt, heeft een grotere kans om nog eens een depressie te krijgen.

Percentages varie*ren van 50% (Kupfer, 1991) tot 85% (Mueller e. a. , 1999) afhankelijk van de duur van de periode en het aantal periodes dat men heeft doorgemaakt.

Iedere keer dat een clie*nt een terugval doormaakt, wordt de kans op een volgende terugval ongeveer 10% hoger (Coryell e. a. , 1996).